این جدول در سال 1822 توسط زمین شناس و کانی شناس آلمانی فریدریش موهس (Carl Friedrich Christian Mohse) ابداع شد. او 10 کانی را انتخاب کرد و بر اساس مقاومت در برابر خراشیده شدن یکی توسط دیگری، اعدادی را به ترتیب از 10 تا 1 به آنها اختصاص داد به عنوان مثال زمانی که متوجه شد هیچ کانی غیر از خود الماس روی آن خراش نمی اندازد عدد 10 را برای آن در نظر گرفت. مطالعات او منجر به مقیاسی شد که تا امروز نیز مورد استفاده قرار می گیرد.
گوهرها در جدول موهس بر اساس مقاومتشان در برابر خراش رتبه بندی شده اند به عنوان مثال یاقوتها درجه سختی 9 دارند و الماس 10 و همین یک عدد بالاتر، نسبت سختی الماس به کراندوم را 140 برابر بیشتر کرده است.
فقط یک الماس می تواند روی الماس خراش ایجاد کند اما یاقوت می تواند هم خود را خراش دهد و هم توپاز با سختی (8)، کوارتز با سختی (7) و هر گوهر دیگری که سختی آن کمتر از خودش باشد. توپاز می تواند خود، کوارتز با سختی (7) و هر گوهری را که در مقیاس موهس سختی پایین تری از خودش را داشته باشد، خراش دهد.
نکته قابل توجه اینکه نباید الماس را در کنار توپاز یا هر گوهر دیگری در جعبه جواهرات قرار داد، زیرا با کوچکترین برخورد الماس با سایر گوهرها باعث خراشیده شدنشان می شود.
قابل ذکر است که سختی یکی از خواص مهم سنگ است و سختی یک گوهر گرانبها باید از 7 بالاتر باشد اما سختی به تنهایی نشان دهنده ارزشمند بودن یک گوهر نیست.
کانی ها از لحاظ سختی با توجه به جدول بین المللی «موهس» (Mohs) به 10 درجه؛ از نرم ترین تا سخت ترین دسته بندی می شوند که در جدول پیش رو درجه سختی سنگ ها براساس سخت ترین تا نرم ترین محاسبه شده است.
پاسخ دادن